ΠΑΝΩ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ενάντια στην ακρίβεια, τις ιδιωτ ικοποιήσεις, τον αυταρχισμό, Τρίτη 21/3, 6.30μμ, άγαλμα Βενιζέλου
19 Μαρτίου, 2023 Σχολιάστε

Αντικαπιταλιστική Αριστερά
23 Ιουνίου, 2020 Σχολιάστε
ΟΛΟΙ στην Εργατική Διαδήλωση Αντίστασης και Διεκδίκησης
Τρίτη 23 Ιούνη Αθήνα, 7.00 μ.μ. από τα Χαυτεία
Θεσσαλονίκη, 7.00 μ.μ. από την Καμάρα
Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι
Η κυβέρνηση της Ν.Δ με την πλήρη συναίνεση όλων του αστικού πολιτικού συστήματος προχωρά στην παγίωση και επέκταση όλου του αντεργατικού πλαισίου που έβαλε σε εφαρμογή από τις πρώτες μέρες της πανδημίας. Δεκάδες χιλιάδες απολύσεις ως τώρα και χιλιάδες ακόμη που θα γίνουν το επόμενο διάστημα. Χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό δε θα δουλέψουν φέτος. Με προγράμματα, όπως το πρόγραμμα “ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ”, οι εργαζόμενοι βλέπουν τους μισθούς να μετατρέπονται σε επιδόματα, ενώ η επισφάλεια, η εκ περιτροπής εργασία, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις αυξάνονται ραγδαία, και οι ΣΣΕ καταργούνται. Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ξεδιπλώνεται σε όλα τα μέτωπα στην υγεία, παιδεία, ελεύθερους χώρους, περιβάλλον και ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών π.χ ιδιωτικοποίηση του νερού. Δυναμώνει η καταστολή, χτυπιούνται δικαιώματα και ελευθερίες.
Το άνοιγμα της οικονομίας και της κοινωνίας μετά τον covid19 σηματοδοτείται από τη γενναία χρηματοδότηση του κεφαλαίου με εκατομμύρια ευρώ από την Ε.Ε και τον κρατικό προϋπολογισμό την ίδια στιγμή που η λεηλασία των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν έχει τέλος.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση η απάντηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας πρέπει να δοθεί με την ανάπτυξη των αγώνων για την διεκδίκηση των αναγκών των εργαζομένων και του λαού. Οι δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων τόσο στην περίοδο της πανδημίας όσο και μετά από αυτή στην υγεία, στην παιδεία, στην υπηρεσία ασύλου, 1η Μάη, για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων,, οι παρεμβάσεις και οι δράσεις σε μια σειρά από εργασιακούς χώρους κάτεργα μαζί με τους αγώνες για τη διεκδίκηση των δημόσιων χώρων, ενάντια στην καταστολή δείχνουν το δρόμο για την αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων των εργαζομένων,αλλά προβάλλουν και την αναγκαιότητα του συντονισμού και της κλιμάκωσης για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης, Ε.Ε, κεφαλαίου.
Σε αυτή την κατεύθυνση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει και καλεί στην Εργατική Διαδήλωση στις 23 Ιούνη,7.00 μ.μ, στα Χαυτεία που οργανώνουν εργατικά σωματεία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Κόντρα στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που έχει δώσει “γη και ύδωρ” σε κεφάλαιο και κυβέρνηση η κινητοποίηση αυτή αποτελεί ένα ακόμη ελπιδοφόρο βήμα στην προσπάθεια σύνδεσης και ισχυροποίησης των αγώνων που ξεσπούν όλο αυτό το διάστημα και που μπορεί να ανοίξει δρόμο για την αναγκαία κλιμάκωση Ο κόσμος της εργασίας που κράτησε όρθια την κοινωνία μπορεί βασιζόμενος στις δικές του δυνάμεις να οργανώνει από τα κάτω τους αγώνες του να αντιστέκεται αποτελεσματικά στις αντεργατικές επιθέσεις και να ανατρέψει τη νέα αντιλαϊκή επίθεση με βασικό στόχο «την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι».
28 Απριλίου, 2020 Σχολιάστε
Η Ανταρσία στην Κ. Μακεδονία συμμετείχε στην κινητοποίηση στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ με κάλεσμα της ΕΝΙΘ, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δημόσια υγεία με πρωτοβουλία της ΟΕΝΓΕ. Στήριξαν τα σωματεία των υγειονομικών, η Γ’ και Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, ο Ζ’ Σύλλογος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σύλλογοι, οργανώσεις, δημοτικές κινήσεις, παρατάξεις και συλλογικότητες της αριστεράς και της αυτονομίας, οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες.
15 Απριλίου, 2019 Σχολιάστε
Η παιδεία είναι δικαίωμα όλων – Δεν είναι εμπόρευμα ή προνόμιο
ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά
Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μνημόνια, ΕΕ, ΟΟΣΑ:
ΔΡΙΜΥΤΑΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Στην ελληνική κοινωνία το σχολείο, για ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους, κατέχει σημαντική θέση. Η ρήση του λαού “άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο” και η προτροπή “μάθε παιδί μου γράμματα” συμπυκνώνει την ουσία του περιεχομένου του, αλλά και το ρόλο του στη δυνατότητα κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων να βελτιώσουν τη ζωή τους. Έτσι, τα αιτήματα για δημόσιο, δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά, αύξηση των δαπανών για την παιδεία, υιοθετήθηκαν από σημαντικά τμήματα του λαού. Όλες οι κυβερνήσεις των χρόνων της κρίσης, ακολουθώντας και τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, έβαλαν στο στόχαστρο της επίθεσής τους το δημόσιο σχολείο.
Οι στόχοι είναι σαφείς και διακηρυγμένοι, αν και κρύβονται πίσω από εύηχες λέξεις περί εκσχυγχρονισμού και αναβάθμισης. Ποιοι είναι αυτοί; Η αποποίηση από το κράτος του ρόλου του μοναδικού χρηματοδότη της δημόσιας εκπαίδευσης, η μαζική έξοδος μαθητών από τη γενική εκπαίδευση και το σπρώξιμό τους σε άτυπες και τυπικές δομές κατάρτισης, η αποσύνδεση τίτλων σπουδών από επαγγελματικά δικαιώματα.
Επίσης, με την καραμέλα της «αποκέντρωσης» και της «αυτονομίας» και την εμπλοκή της «τοπικής κοινωνίας» δρομολογείται η επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών του δημόσιου σχολείου, αλλά και η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Και πάνω από όλα, το σχολείο πρέπει γι’ αυτούς να προετοιμάζει το πολυδιασπασμένο, φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, με αναλώσιμες και ανακυκλούμενες δεξιότητες, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των επιχειρήσεων για γρήγορη κερδοφορία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προωθεί πιστά αυτή την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση του δημόσιου σχολείου και με μια σειρά αντιεκπαιδευτικών μέτρων επιτίθεται στο δημόσιο σχολείο:
Η λύση των προβλημάτων με τις συνταγές μνημονίων και ΕΕ εμφανίζεται σαν μονόδρομος, με τη ΝΔ να λειτουργεί σαν λαγός, ζητώντας περισσότερα, σκληρότερα, μονιμότερα μέτρα σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. (ιδιωτικοποιήσεις και και αξιολόγηση παντού, εισβολή της αγοράς και των επιχειρήσεων, καμία μονιμότητα στην εργασία, πλήρη ιδιωτικοποίηση της παιδείας.
Όχι στο τοπικό κράτος, μηχανισμό προώθησης και υλοποίησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ κεφαλαίου Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
10 Φεβρουαρίου, 2019 Σχολιάστε
Το «δίκιο του εργάτη» επιβάλλεται με απεργιακούς αγώνες ανατροπής και όχι με προτάσεις τροπολογιών στο κοινοβούλιο
Του Μιχάλη Μιλτσακάκη*
Τις μέρες αυτές εξελίσσεται πανελλαδική πρωτοβουλία των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ για το μέτωπο των συμβασιούχων στο δημόσιο, όπου καλούνται σωματεία και ομοσπονδίες να συσπειρωθούν γύρω από ένα πλαίσιο αιτημάτων και ένα απογευματινό συλλαλητήριο στην Αθήνα, την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου.
Σε πρώτη ανάγνωση δείχνει μια πολύ θετική πρωτοβουλία που αφορά ένα από τα πιο εκμεταλλευόμενα τμήματα της σύγχρονης εργατικής τάξης, που διαρκώς πληθαίνει και “θεσμοποιείται” στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ας δούμε όμως ορισμένα ζητήματα:
1) Το κεντρικό αίτημα της κινητοποίησης είναι εξαιρετικά περιορισμένο και αφορά μόνο τη μετατροπή των συμβάσεων Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ), που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ). Δεν ξεχωρίζει, δεν τίθεται καν, ο στόχος για εδώ και τώρα κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας στο δημόσιο (επικουρικοί, αναπληρωτές, εργαζόμενοι με κοινωφελή προγράμματα – τι κάνουν γι αυτά αλήθεια οι δήμαρχοι του ΚΚΕ; -, εργαζόμενοι με ΕΣΠΑ, εργολαβικοί), μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, ανατροπή των σφαγιαστικών νέων μεθόδων επιλογής του μόνιμου προσωπικού με το εμπόριο των μεταπτυχιακών και των “προσόντων”, όπως ανέδειξε ο πρόσφατος αγώνας στην εκπαίδευση.
2) Η κινητοποίηση γίνεται για να στηρίξει τροπολογία που κατατίθεται από βουλευτές του ΚΚΕ για κατάργηση συγκεκριμένου σημείου από το άρθρο 103 του υπό αναθεώρηση Συντάγματος. Πιο συγκεκριμένα, στα σωματεία έρχεται πλαίσιο ψηφίσματος που λέει να «Απαλειφθεί από το άρθρο 103 και το σύνολο του Συντάγματος κάθε διάταξη που εμποδίζει ή ακυρώνει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου». Είναι φανερό ότι ο κεντρικός άξονας της κινητοποίησης εντάσσεται στην κοινοβουλευτική λογική (και όχι στο «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»). Συναρτά τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων με το άρθρο 103 του Συντάγματος και τους περιορισμούς που αυτό θέτει. Σπέρνει αυταπάτες για τη δυνατότητα φιλεργατικής αλλαγής του αστικού συντάγματος – στην εποχή μάλιστα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού! – και δεν θέτει ζήτημα ανατροπής του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου που γκρεμίζει εργατικές κατακτήσεις αιώνων. Σπέρνει επιπλέον αυταπάτες για τη δυνατότητα προοδευτικής αλλαγής του Συντάγματος από τη σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τον αστικό διπολισμό που παίρνει όλο και πιο αντιδραστικά χαρακτηριστικά. Στην πραγματικότητα δεν είναι το Σύνταγμα που δεν επιτρέπει την μονιμοποίηση των ελαστικά εργαζόμενων και των συμβασιούχων, αλλά η ίδια η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) λόγω αποδοχής της στρατηγικής του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της ΕΕ για υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης μέσα και από την εργασιακή της αποσταθεροποίηση. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
6 Σεπτεμβρίου, 2018 Σχολιάστε
Για ένα κίνημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν!
Στα φετινά εγκαίνια της ΔΕΘ, το Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να “πουλήσει” το παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια και της ελάφρυνσης του χρέους, ενώ η κοινωνική πλειοψηφία θα καταβυθίζεται ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση. Η ψήφιση των προαπαιτούμενων της 4ης αξιολόγησης, το νέο μεσοπρόθεσμο και η συμφωνία για το χρέος ολοκληρώνουν τον εμπαιγμό των εργαζόμενων για τη λεγόμενη «μετα-μνημονιακή Ελλάδα», την πιο βάρβαρη συνέχεια του μνημονιακού μεσαίωνα σε βάθος δεκαετιών. Στην άγρια περικοπή των συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου καθώς και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών στο αμέσως επόμενο διάστημα, έρχονται να προστεθούν η καθήλωση των μισθών στα σημερινά επίπεδα εξαθλίωσης, η απόλυτη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η κατάργηση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων για άλλες δυο γενιές, ώστε να εξασφαλιστούν τα ματωμένα δημοσιονομικά πλεονάσματα της νέας συμφωνίας.
Την ίδια στιγμή τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν στη γειτονιά μας ενώ το δηλητήριο του εθνικισμού και του φασισμού εξαπλώνεται ραγδαία. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τις πηγές και τους “δρόμους” της ενέργειας, οι χιλιάδες άνθρωποι που καθημερινά παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, η μετατροπή των Βαλκανίων σε μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ, η “αναβάθμιση” της Ελλάδας σε τοποτηρητή του ΝΑΤΟ στην περιοχή και η νέα εξόρμηση του ελληνικού κεφαλαίου στη βαλκανική ενδοχώρα έχουν την ίδια “μήτρα” με το σκοταδισμό, το ρατσισμό και τη φασιστική απειλή. Ο ταξικός εμφύλιος ανάμεσα στους εργαζόμενους των γειτονικών χωρών ή απέναντι σε κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες είναι το πιο μεγάλο όπλο για να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και ταυτόχρονα η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων με τη νέα συμφωνία.
Είναι φανερό ότι αυτή η πολύπλευρα βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων (κυβέρνηση, μνημονιακή αντιπολίτευση κι Ε.Ε.) δεν θα σταματήσει όσο “απέναντί” τους βρίσκεται ο εργοδοτικός/κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που αφού εγκαινίασε την τακτική της “μη απεργίας” το Γενάρη του 2018 (όταν ψηφιζόταν μεταξύ άλλων αντεργατικών μέτρων και η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας για τα πρωτοβάθμια σωματεία), έφτασε να συγκροτήσει το Μάη την “Κοινωνική Συμμαχία” με τους εργοδότες, υιοθετώντας τα αιτήματα τους, κηρύσσοντας ουσιαστικά ταξική ανακωχή και υποταγή στα συμφέροντα των αφεντικών και αφήνοντας να περάσουν τα νέα μέτρα και η συμφωνία για το μνημόνιο διαρκείας χωρίς ούτε μια 24ωρη απεργία…
Μόνη αντίσταση σ’ αυτή την πολιτική οι ταξικές εργατικές συλλογικότητες και τα πρωτοβάθμια σωματεία που προχώρησαν στις 12 Γενάρη σε 24ωρη απεργία, δείχνοντας έναν άλλο δρόμο για το εργατικό κίνημα και προσπάθησαν να οργανώσουν ξανά ένα αγωνιστικό σχέδιο, τόσο στις 30/5 όσο και στις μέρες ψήφισης του νέου μνημονιακού πακέτου.
“Και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα, σαν τη στερνή την ώρα, που θα επιτεθεί”
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, έχουμε μπει σε μια ποιοτικά νέα κατάσταση. Το καθοριστικό για τις ταξικές δυνάμεις είναι αν θα συνεχίσουν να προσαρμόζονται στο σχεδιασμό του εργοδοτικού/κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζόμενων και διευκολύνει κυβέρνηση-Ε.Ε.-κεφάλαιο ή θα προσπαθήσουν να ανοίξουν ένα νέο δρόμο οργάνωσης του αγώνα από τα κάτω, να μετουσιώσουν τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση για την κυβερνητική πολιτική σε δράση και μαζικό δυναμικό κι ανυποχώρητο αγώνα για την ανατροπή της!
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι που υπογράφουμε καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις συλλογικότητες του εργατικού και λαϊκού κινήματος να δώσουμε τη δική μας απάντηση στην προσπάθεια μονιμοποίησης της κοινωνικής βαρβαρότητας που γεννάει τη φτώχεια, το φασισμό, την πολεμική απειλή. Το Σάββατο 8 του Σεπτέμβρη, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, να οργανώσουμε ένα ανεξάρτητο από τον εργοδοτικό/κυβερνητικό συνδικαλισμό, πανελλαδικό, παλλαϊκό συλλαλητήριο (6μ.μ., ΚΑΜΑΡΑ), που θα ανοίξει το δρόμο για:
Ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, με τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας στις σημαίες του!
Αγώνα μαζικό για δουλειά και ψωμί, ειρήνη κι ελευθερία, ζωή με αξιοπρέπεια για όλους!
12 Ιουνίου, 2018 Σχολιάστε
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Κάλεσμα αγώνα
ενάντια στα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 -2022», το νέο μνημόνιο της «καθαρής εξόδου»
Πέμπτη 14 Ιουνίου, 1μ.μ., στην Καμάρα
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε ήδη σε ένα νέο δυσβάσταχτο πακέτο μέτρων για την συνέχιση των μνηνονίων ως το 2022 (απόφαση Eurogroup 24/5) και για σκληρή επιτροπεία επ΄ αόριστον. Στα μέσα Ιούνη θέλει να φέρει στη Βουλή προς ψήφιση όλα τα προαπαιτούμενα προκειμένου να κλείσει την 4η αξιολόγηση. Τα μέτρα που περιέχει το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 -2022» είναι :
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει αναφερόμενη σε μια «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια και σε μια επερχόμενη «ανάπτυξη». Ταυτόχρονα έχει συμφωνήσει για ενισχυμένη επιτροπεία με μόνιμη παρουσία τοποτηρητών της Ε.Ε. και των δανειστών και αξιολόγηση ανά τρίμηνο ως προς α) τον έλεγχο της υλοποίησης των ψηφισμένων μέτρων β) τον έλεγχο της μη ακύρωσης οποιονδήποτε περικοπών και μέτρων που συμφωνήθηκαν με τα προηγούμενα μνημόνια γ) την επιβολή νέων μέτρων που η κυβέρνηση οφείλει να λάβει με δική της πρωτοβουλία δεδομένων των δεσμεύσεών της για την τήρηση των πλεονασμάτων στο επίπεδο του 3,5% μέχρι το 2023 και του 2-2,5% έως το 2060. Είναι φανερό ότι η πολυδιαφημιζόμενη “ανάπτυξη” τους και η «έξοδος» από τα μνημόνια περνάει πάνω από την ισοπέδωση κάθε εργατικής κατάκτησης και δικαιώματος. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου
3 Μαΐου, 2018 Σχολιάστε