25 Οκτωβρίου, 2020
από antarsiakmwp
Απόφαση ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 23 Οκτώβρη 2020
Η 7 ΟΚΤΩΒΡΗ ΑΝΟΙΞΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ, ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Σε συνεδρίασή της η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συζήτησε για την πολιτική συγκυρία και τον προγραμματισμό του μετώπου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς το επόμενο διάστημα.
1. Η μεγαλειώδης συγκέντρωση στις 07.10 έξω από το Εφετείο και η καταδίκη της ΧΑ σαν εγκληματική οργάνωση αποτελούν καρπό της μακρόχρονης δράσης του αντιφασιστικού κινήματος με καθοριστική την συμμετοχή των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πρόκειται για μια μεγάλη νίκη του κινήματος με διεθνή σημασία που δίνει ώθηση στα κινήματα που συγκρούονται με το ρατσισμό την ακροδεξιά και τους φασίστες σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Είναι μια πολιτική ήττα για την ίδια την κυβέρνηση της ΝΔ παρά τις προσπάθειες να παρουσιαστεί σαν η δύναμη που «έβαλε τους ναζί στη φυλακή». Οι εργαζόμενοι/ες και η νεολαία δεν ξεχνάνε τον Σαμαρά και τον Μπαλτάκο, ή πιο πρόσφατα την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης με τις ακροδεξιές συμμορίες στον Έβρο ή στην Μυτιλήνη. Και βέβαια, την πρωτοφανή καταστολή που εξαπέλυσαν τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση. Είναι μια πολιτική ήττα και για τον ΣΥΡΙΖΑ για την απαράδεκτη και καιροσκοπική στάση του απέναντι στην ΧΑ όλα αυτά τα χρόνια που είτε με τις κοινές επισκέψεις στο Καστελόριζο είτε με την αλλαγή του ποινικού κώδικα λίγο πριν τελειώσει η δίκη βοηθούσε στο να νομιμοποιηθεί η παρουσία τους και να πέσει στα μαλακά η ηγεσία τους.
Αυτή η νίκη, που ανοίγει δρόμους συνολικά για το εργατικό κίνημα και την πάλη ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα, είναι η έκβαση μια σκληρής, πολύχρονης μάχης. Το κίνημα είχε απέναντί του όχι μόνο τους ναζί της εγκληματικής οργάνωσης με όλες τις υλικές διευκολύνσεις που τους πρόσφερε ο κοινοβουλευτικός τους μανδύας, αλλά συνολικά την άρχουσα τάξη, το «βαθύ κράτος» με όλες τις διασυνδέσεις του με τους φασίστες. Η νίκη βασίστηκε σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές.
Η ίδια η απόφαση ότι το αντιφασιστικό κίνημα θα είχε τη δική του Πολιτική Αγωγή στη δίκη ήταν μια από αυτές κόντρα σε απόψεις που την υποτιμούσαν ή την κριτικάριζαν σαν υπόκλιση στα «αστικά δικαστήρια» και την «αστική νομιμότητα». Η σύνδεση της αντιφασιστικής πάλης με την πάλη ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις κυβερνήσεων και ΕΕ, δηλαδή ενάντια στο θερμοκήπιο της ακροδεξιάς και των φασιστών, η ανάδειξη του ταξικού χαρακτήρα του φασισμού σαν το βαθύ βρώμικο χέρι του συστήματος που αφαίρεσε από τους φασίστες την δήθεν «αντισυστημική προβιά» που προσπαθούσαν να φορέσουν, ήταν μια άλλη κρίσιμη επιλογή. Δεμένος με αυτή ήταν ο προσανατολισμός στην αντιμετώπιση του φασισμού με όρους εργατικού και λαϊκού κινήματος και όχι υποκατάστασής του από μειοψηφίες, της ενωτικής δράσης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος και στη δικαστική αίθουσα και στο δρόμο, με κέντρο την εργατική τάξη και τα μαχόμενα συνδικάτα, δεδομένου ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έλαμψε και σε αυτή την μάχη με την απουσία της. .
Αυτός ο προσανατολισμός αποδείχτηκε αποτελεσματικός και νικηφόρος κι όχι οι αυταπάτες ότι το φασισμό θα τον αντιμετωπίσουν το «συνταγματικό τόξο» ή το «τείχος της δημοκρατίας» αγκαλιά με τον Μητσοτάκη, τον Σαμαρά και τον Τσίπρα.
Η αστική και κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να επαναφέρει την χρεοκοπημένη θεωρία των «δύο άκρων», στην οποία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει την τιμητική της. Είναι κι αυτό μια αβάντα σε φασίστες, όπως το κόμμα του Βελόπουλου που πρωταγωνίστησε σε αυτές τις χυδαίες επιθέσεις. Ενοχοποιούν τις ριζοσπαστικές τάσεις του κινήματος, και τις πλατείες συλλήβδην, γιατί θέλουν να βάλουν στο στόχαστρο, να απομονώσουν και να χτυπήσουν τις ριζοσπαστικές αντιστάσεις, ενόψει της αντιλαικής καταιγίδας που προωθούν.
Επιδιώκουν παρά την ήττα της ΧΑ την ανασυγκρότηση της ακροδεξιάς, πατώντας πάνω στον εθνικισμό που καλλιεργεί η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση, στη ρατσιστική τους πολιτική που φτάνει ως την εμφάνιση «ομάδων κρούσης» στον Έβρο ή στην Μυτιλήνη, αλλά ανοίγοντας και ζητήματα όπως το «κίνημα» ενάντια στην χρήση της μάσκας. Αποτελεί, και στην περίοδο αυτή τον καλύτερο σύμμαχο της κυβέρνησης και του συστήματος.
Όσο και αν ονομάσουν τους ριζοσπαστικούς εργατικούς και λαϊκούς αγώνες «άκρο» αυτοί είναι που εκφράζουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας, απέναντι στο «άκρο» του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, που σήμερα αφομοιώνει την ακροδεξιά ατζέντα (στον επίσημο ρατσισμό, τον εθνικισμό, την ακραία καταστολή), σαν απάντηση στην κρίση του συστήματος και για αυτό επιχειρεί να καταργήσει κάθε δικαίωμα των λαικών στρωμάτων.
2. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έχει προκαλέσει σοβαρούς τριγμούς στα έτσι κι αλλιώς εύθραυστα θεμέλια της «δεξιάς πολυκατοικίας». Δεν είναι, ωστόσο οι μοναδικοί. Μπορεί η κυβέρνηση να παρουσιάζει κάθε λογής γκάλοπ, αλλά η αλήθεια είναι ότι η κρίση της εντείνεται.
Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρουΜου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...